Toen onze dochter zes jaar was bemerkten wij dat ze steeds vaker mankte, klaagde over pijn en geen uithoudingsvermogen had. Toen ze op een dag bijna niet meer kon lopen hebben we haar meegenomen naar de EHBO waar ze een botscan heeft gehad. Daaruit bleek dat ze de ziekte van Perthes had. Hierbij vind er een geleidelijke botafbraak plaats, gevolgd door de aanmaak van nieuw bot, van de kop van het dijbeen. Voor onze dochter betekende dit dat ze een rolstoel kreeg waar ze zo veel mogelijk in moest blijven zitten. Twee jaar later werd er een röntgenfoto gemaakt en opnieuw bleek dat er een verzakking in het bot te zien was en belangrijker dat het niet meer groeide. De artsen waren zeer pessimistisch naar ons en zeiden dat we rekening moesten houden met de mogelijkheid dat ze voor altijd een rolstoel nodig zou hebben.

Een week later waren Wim en zijn bijbelschoolstudenten bij ons in de kerk en toen hebben twee meisjes uit zijn groep voor haar gebeden. Ze is uit haar rolstoel gekomen en toen bleek dat ze kon lopen zonder pijn. Ze kwam met een big smile naar ons toe.

Wij zijn daar heel voorzichtig mee omgegaan en hebben haar toch zo veel mogelijk haar rolstoel laten gebruiken. Twee weken later werd er een MRI scan gedaan. Hieruit bleek, dat de verzakking er niet meer zat en dat er ook weer groei was in haar heup (dit was voor het eerst sinds 2 jaar). Dit was volledig in tegenstelling tot wat de artsen verwacht hadden, Daarna mocht ze meer haar benen en heupen belasten . En na een jaar was ze volledig uit de rolstoel . Er is echt een wonder met haar gebeurd, dank aan Jezus en aan Hem alleen.

G.